شادوف به عنوان اولین وسیله ای است که در چندین تمدن باستانی برای بالا بردن آب استفاده می شد.
از آن با نام‌های مختلفی یاد می‌شده است، مانند شادوف (شادوف) در مصر، زیریگم در سومر، دنکلی (یا پاکوتا) در هند، کیلیون یا کلونیون در هلاس، دالیا در ایراک، پیکوتا در مالابار، لات در هند، گرانی یا geranos در مصر هلنیستی، kilan (از واژه یونانی kilonion) در اسرائیل، و tolleno در مناطق لاتین.
این وسیله چوبی است که برای بالا بردن آب از چاه، رودخانه، آب انبار یا کانال استفاده می شود. در رایج ترین شکل خود، از یک تیر چوبی بلند، باریک و تقریباً افقی پمپ آب کولر الکتروژن تشکیل شده است که مانند الاکلنگ نصب شده است.
دارای یک کیسه و یک طناب است که در یک سر تیرک وصل شده است و پمپ آب کشاورزی شارژی در طرف دیگر تعادل تعادل دارد.
اپراتور یک طناب را که به انتهای بلند آن متصل است، پایین می کشد، ظرف را پر می کند و به وزنه تعادل اجازه می دهد تا ظرف پر شده را بالا ببرد.
یک سری سایه ها گاهی بر روی هم نصب می شدند. نرخ معمولی بلند کردن آب 2.5 متر مکعب در روز بود. بنابراین یک سادف می تواند 0.1 هکتار زمین را در 12 ساعت آبیاری کند.
بین‌النهرینی‌ها در حدود 3000 سال قبل از میلاد به بلند کردن آب پمپ آب خانگی نیم اسب با استفاده از شادوف معروف بودند.
شادوف در جهان باستان به طور گسترده ای گسترش یافته است و چندین تمدن باستانی منشأ آن را پمپ آب پیستونی مورد مناقشه قرار داده اند.
در دوران پیش از تاریخ احتمالاً در بین النهرین و در اوایل زمان سارگون اکد (امپراتور دولت شهرهای سومری در قرون 23 و 22 قبل از میلاد) اختراع شد.
بر اساس، یک سایه بر روی یک مهر استوانه ای از بین النهرین به تاریخ حدوداً نشان داده شده است، 2200 قبل از میلاد همچنین هنوز در مصر و سایر کشورها استفاده می شود.
برای بالا بردن آب به سطوح بالاتر استفاده می شد. با توجه به اینکه در هند رواج خوبی داشت، لاسو گزارش کرده است که شادوف در هند اختراع شده است.
- منابع:
- تبلیغات:
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.